เมื่อรับการเยียวยาชีวิตก็ต้องเผชิญสิ่งเหล่านี้
ตอน ห้าเรื่องที่เราไม่สามารถหนีได้ ห้า “เกิดแก่เจ็บตาย ”
เราเรียนเรื่องนี้เพื่อจะรับรู้และเผชิญได้อย่างมีสติปัญญา และรู้ตัวว่าจะแก้ไข หรือรับรู้และสามารถเผชิญกับปัญหาอย่างไร เรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ยังคงวนเวียนเข้ามาในชีวิตเราเสมอ เพียงแต่เราจะรักษามิตรภาพที่ดีกับคนที่เรารัก และคนที่รักเราไว้ในยามทุกข์ยากอย่างไรนั่นแหละสำคัญมาก ยามมีชีวิตอยู่ทำดีดูแลกันให้ดี ยามจากกันไปจะได้ไม่รู้สึกผิดที่เราไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำ แม้เราเปลี่ยนใหม่ เราทำดีที่สุด สิ่งที่เราทุกคนต้องเผชิญคือความตาย
ทัศนคติเรื่องความตายของเราต่างกัน สำหรับผม ผมอิจฉาคนที่ตายครับ เพราะว่าคนเราตายไปก็ไปอยู่กับพระเจ้า ไม่มีโรคภัย ไม่เศร้า ไม่ผิดหวัง ไม่ปล้ำต่อสู้เพื่อรักษาความเชื่อ พระเจ้าจะเช็ดน้ำตา เขาจะรับบำเหน็จรางวัล ไม่ต้องกลัวว่าจะหลงหายหลุดจากความเชื่อ เหมือนพวกเราที่ต้องปล้ำสู้ความบาป เรื่องต้องระวังจะหลงหายไม่ใกล้ชิดพระเจ้า มารล่อลวง ไม่รู้พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น
แต่ทำไมเมื่อคนหนึ่งถึงเวลาที่พระเจ้ารับเขาไป เรากลับไม่ยอมให้เขาตาย เพราะหากมีชีวิตอยู่บางคนอาจเป็นอัมพาต กินไม่ได้ พิการ หรือทำอะไรก็ไม่ได้ บางครั้งเจ้าตัวอยากตาย เพราะจะได้ไปพบพระเจ้า แต่คนเป็นกลับเห็นแก่ตัวอยากให้เขามีชีวิตอยู่ ต้องอยู่ในสภาพทำอะไรไม่ได้ ทรมานกับยาที่กิน
เราจึงต้องคิดว่ามีอะไรที่ดีที่จะให้เขาอยู่ต่อ (ไม่ตายเราเห็นอัศจรรย์ หรือยื้อเวลา) แต่หากเขาตาย (ดีที่สุด) ไม่ต้องทรมานร่างกาย เพราะเจ็บปวดหรือสภาพทำอะไรไม่ได้ ยกเว้นพระเจ้าทำอัศจรรย์ โดยไม่ตายและร่างกายดีสมบูณณ์ก็ เป็นเรื่องที่เราต้องฟังเสียงพระเจ้าชัด ๆ
จากเรื่องทั้งหมดจะเห็นว่าแม้เรารับการเยียวยา เชื่อพระเจ้าผู้อัศจรรย์ เรามีจิตวิญญาณใหม่ แต่รอบข้างเรายังคงเหมือนเดิม ดังนั้นเราต่างหากที่จะต้องเผชิญด้วยความเข้าใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น